Ruslar hələ də rus ordusunun məğlubedilməzliyinə inanır, möcüzə gözləyirlər: halbuki, adi bir rus üçün hər şeyi hakimiyyət həll etməlidir

Rusiya Federasiyasının Belqorod vilayətində yenidən narahatlıq hökm sürür – yerli “Telegram” kanalları Şebekino, Murom, Novaya Tavoljanka yaşayış məntəqələrinin atəşə tutulduğunu bildirir. Üç gün əvvəl “Rusiyanın Azadlığı” legionunun və “Rusiya Könüllülər Korpusu”nun rus könüllüləri Belqorod vilayətinin Qrayvoronski rayonuna basqın ediblər. Ukrayna kəşfiyyatının könüllülərin Rusiya sərhədini yarmasının rusların özlərinin “xüsusi əməliyyatı” olduğunu iddia etməsinə baxmayaraq, son günlərdə bir çox xarici ekspertlər Belqoroddakı reydlərin Ukrayna üçün pis ola biləcəyini söyləməyə başladılar. Belə düşünürlər ki, belə hallardan sonra ruslar birləşib səfərbər olurlar. Amma bu cəfəngiyyatdır.

Birincisi, ruslar artıq səfərbərdirlər və müharibəni davam etdirməyə hazırdırlar. Son aylarda onlar əhalinin təxminən 50%-nin səfərbərliyə dəstək verəcəyinə zəmanət verilən “konsensus” yaratdılar. Eyni zamanda, hətta 18-24 yaş qrupunun demək olar ki, üçdə biri səfərbərliyin yaxşı olduğunu deyir. Sadə dillə desək, onların birləşdirilməsinə ehtiyac yoxdur, onlarda artıq müəyyən edilmiş həll yolu var.

Eyni zamanda, adi bir rusun əsas vəzifəsi səfərbərliyə düşməməkdir. Amma vursan, fatalizm və mazoxizm işə düşür, bu da əsas düstura uyğundur: “Sən hərbi forma geyinirsən – ölümə bilet almısan”.

Rusların öz ordusuna qarşı empatiyası yoxdur. Ordu başqa bir dünyadandır. Amma forma geyinmiş adam öldürülürsə, onda yaxşı və ya pis heç nə yoxdur. Bu qaçılmazdır.

İkincisi, ruslar açıq şəkildə anlamağa başlayıblar ki, qondarma xüsusi hərbi əməliyyat məqsədlərinə nail olunmayıb (yalnız üçdə birindən bir qədər çoxu burada hər şeyin yaxşı olduğuna inanır), lakin onlar hər şeyin düzgün istiqamətdə inkişaf etdirirlər (rusların üçdə ikisi ölkənin düzgün istiqamətdə getdiyinə inanır). Sadə sözlə desək, onlar baş verənlərlə barışıb və problemlərdən çıxış axtarırlar.

Son on beş ay ərzində Rusiya təbliğatı Rusiya hakimiyyəti üçün ən mühüm rəvayətlərdən birini işlədir: “Əsas odur ki, o, pisləşməyib və biz (ruslar) 90-cı illərə qayıtmamışıq”.

Təəssüf ki, bu günə qədər də bu təbliğat təsirini saxlayır. Və ruslar baş verənlərə dözməyə hazırdırlar. Rus legionunun Belqoroddakı fəaliyyəti bu müharibəni xalq müharibəsinə çevirmir və çevirməyəcək.

Üçüncüsü, ruslar bir neçə ay əvvəl buna əhəmiyyət verməsələr də, Zaporojye və Xerson bölgələrini öz əraziləri hesab etməyə başladılar. İndi bu əraziləri vermək istəmirlər. Lakin bu məsələnin müsbət tərəfi də var. Əgər onlar hiss etsələr ki, bu ərazilərdən imtina edib simasını saxlamaq daha yaxşıdır, asanlıqla başqa mövqeyə keçə bilərlər. Amma burada vaxt bizim üçün işləmir.

Dördüncüsü, Putin də gözləmə rejiminə keçdi. Bu, nə edəcəyini bilmədiyi zamanlar üçün xarakterik bir vəziyyətdir. O, nəyi gözləyir? Özü də bilmir. O, Trampın qələbəsini, Ukraynadakı çəkişmələri, Rublevin “Üçlük”ündən möcüzələri və s. gözləyir. Onun indi bu müharibədə heç bir məqsədi yoxdur. Hazırda müharibənin məqsədi bu məqsədin meydana çıxmasını gözləməkdir.

Bütövlükdə Rusiya cəmiyyəti də problemləri anlayır və gələcəyin tam qeyri-müəyyənliyini yaşayır. Lakin bunun heç bir yerə aparan yol olduğunu özünə etiraf etməkdən qorxur. Və nədənsə mənə elə gəlir ki, ortamüddətli perspektivdə bunu edə bilməyəcəklər.

Ənənəvi olaraq ruslar hələ də rus ordusunun məğlubedilməzliyinə inanır, möcüzə gözləyirlər. Lakin müəyyən məğlubiyyətlərə dözməyə hazırdırlar. Halbuki, adi bir rus üçün hər şeyi hakimiyyət həll etməlidir.

Müəllif: Vadim Denisenko – “Ukrayna Gələcəyin İnstitutu” Analitik Mərkəzinin icraçı direktoru

Mənbə: UNİAN

Tərcümə AYNA-ya məxsusdur.