“Bütün erməni əsgərlərinin Dağlıq Qarabağdan çıxarılmasından sonra növbəti addım yerli hakimiyyətin islahatı olmalıdır”

Amerika Birləşmiş Ştatları son vaxtlar Ermənistan-Azərbaycan sərhədindəki pisləyib. “Armenpress” xəbər agentliyinin sorğusuna cavab olaraq, ABŞ Dövlət Departamenti tərəfləri atəşkəsə dair öhdəliklərinə əməl etməyə və gərginliyi azaltmaq üçün dərhal addımlar atmağa çağırıb: “Birləşmiş Ştatlar münaqişənin uzunmüddətli siyasi həllinə nail olmaq üçün ATƏT-in Minsk Qrupu həmsədrlərinin himayəsi altında ən qısa zamanda əsaslı danışıqlara qayıtmağa çağırır”.

Vaşinqtona görə, Ermənistan-Azərbaycan sərhədində davam edən gərginlik onu deməyə əsas verir ki, yalnız həll edilməmiş bütün məsələlərin hərtərəfli həlli iki ölkə arasındakı münasibətləri normallaşdırmaq və bölgədəki insanların hər birinin sülh içində yaşamasına imkan verəcək. Yəni Ermənistan-Azərbaycan münasibətlərinin tənzimlənməsi prosesinə ATƏT-in Minsk Qrupunun cəlb edilməsinin zəruriliyi barədə fikir bir daha ifadə olunur.

Əslində bu mantranın təkrarlanması müharibədən dərhal sonra nizamlılıq xarakteri aldı və gördüyümüz kimi bu günə qədər, yəni 9 aydan çoxdur davam edir. Üstəlik, bu mövqeyi bütün həmsədr ölkələr də bölüşür – yüksək vəzifəli şəxslərin ağızlarından belə çıxışlar həm Fransada, həm də Rusiyada eşidilə bilər.

Bu tipli bəyanat müəlliflərinin nəyə nail olmaq istədiklərini başa düşmək asan deyil. Axı rəsmi Bakı müharibənin sonundan etibarən öz mövqeyini açıq şəkildə ifadə etdi – əgər ATƏT-in Minsk Qrupu Ermənistanla Azərbaycan arasında münasibətlərin normallaşması prosesinə qayıtsa (söhbət Dağlıq Qarabağın gələcək statusunu müzakirə etməkdən getmir – Bakı bundan imtina edir və bu barədə ümumiyyətlə heç kəslə danışmaq fikri də yoxdur), yalnız xalqlarımızın qarşılıqlı əsasda inam qurma tədbirləri yaratmasına kömək edə biləcək bir növ köməkçi alət rolunda iştirak edə bilər.

Bəlkə də, Vaşinqton, Paris və Moskva zaman keçdikcə Azərbaycan rəhbərliyini Qarabağın indi Rusiya ordusunun nəzarətində olan hissəsinin siyasi gələcəyini müzakirə etməyə razı salmağa ümid edir? Nə qədər ağlabatandır? Bəzi təzyiq rıçaqlarının köməyi ilə Bakını əvvəlki formatın və danışıqlar mövzusunun qaytarılmasına razı salmaq ehtimalı varmı?

Almaniyalı politoloq, “Welt Trends” Beynəlxalq Siyasət İnstitutunun professoru Aleksandr Rar:

“Açığını deyim ki, ATƏT və Minsk Qrupunun Dağlıq Qarabağ ətrafında gedən proseslərə, münaqişə tərəflərinin barışmasına və ya sakitləşdirilməsinə hansısa ciddi təsir göstərə biləcəyinə inanmıram. Vaxt keçdi, 30 il ATƏT-in bu platforması bir araya gəldi və heç bir şey etmədi. Ona görə də indi Azərbaycan bölgədə Türkiyə kimi bir gücün təsirini artırmağa ümid edir. Rusiya da başa düşür ki, Azərbaycanla tamamilə fərqli bir şəkildə danışıqlar aparmalı olacaq, eyni zamanda Ermənistanı da öz orbitində saxlamalıdır.

Ola bilsin ki, indi Qərb Əfqanıstanda və Yaxın Şərqdə məğlub olduqdan sonra Cənubi Qafqazda getdikcə daha çox nüfuzunu itirir. Orada tamamilə fərqli oyunçular mövqelərini gücləndirir. Bunlar İran və Çindir. İndiyə qədər səssizcə, amma İpək Yolu təşəbbüsü ilə Çin artıq bölgədədir. Və bir də artıq Qərblə deyil, Avrasiya ölkələri ilə əməkdaşlığa yönələcək Rusiya”.

Rusiyalı politoloq, Siyasi və İqtisadi Kommunikasiyalar Agentliyinin baş analitiki Mixail Neyjmakov:

“Əvvəlki illərdə, yazın sonu və payızın əvvəlində, bir qayda olaraq, Dağlıq Qarabağ nizamlanmasında vasitəçi dövlətlərin səylərinin intensivləşməsi müşahidə olunurdu. Minsk Qrupu formatında danışıqlar mövzusunun daha tez-tez eşidilməsinin səbəblərindən biri (tək olmasa da) də budur.

Bundan başqa, Bakı ilə İrəvan arasındakı münasibətlərdə yaranan gərginlik ABŞ və Fransanı problemə daha çox diqqət yetirməyə vadar edir. Fransa rəhbərliyi üçün Minsk Qrupu mövzusuna müraciət etmək həm də Emmanuel Makron və komandası üçün 2022-ci ildə yaxınlaşan prezident seçkiləri kampaniyası fonunda aktiv xarici siyasət işlərini nümayiş etdirmək üçün bir fürsətdir.

Başqa bir məsələdir ki, indi aparıcı beynəlxalq oyunçuların diqqəti böyük ölçüdə Əfqanıstan ətrafındakı vəziyyətə yönəldiləcək. Buna görə də Minsk Qrupunun himayəsi altında danışıqların intensivləşməsi ilə bağlı Bakıya real təzyiq daha az ola bilər.

Yaxın gələcəkdə Minsk Qrupunun rolunun artması mümkündür. Ancaq nəzərə almaq lazımdır ki, məsələn, Ermənistan-Azərbaycan sərhədinin delimitasiyası kimi vacib bir məsələyə ATƏT-in Minsk Qrupunun roluna mütəmadi olaraq müraciət edən İrəvan tərəfdən də ayrıca baxılması təklif olunur (baxmayaraq ki, Minsk Qrupunun həmsədrləri öz bəyanatlarında bu problemə də toxundular). Məsələn, Ermənistan Təhlükəsizlik Şurasının katibi Armen Qriqoryanın “Sərhədin demarkasiyası və delimitasiyası… Qarabağ məsələsi xaricində baş tutacaq. Çünki Qarabağ məsələsi üçün ATƏT Minsk Qrupu həmsədrlərinin formatı var”  fikrini xatırlatmaq olar”.

Rusiyalı politoloq, “PolitRUS” ekspert və analitik şəbəkəsinin qurucusu Vitali Arkov:

“İkinci Qarabağ müharibəsinin nəticələrindən sonra Bakı nəzərdə tutulandan daha böyük ərazilərə nəzarəti ələ aldı. Biz “Madrid prinsipləri” və “Lavrov planı”nın – ümumilikdə ikincisinin də həyata keçirildiyini söyləyə bilərik, ancaq təəssüf ki, İrəvanın intihar siyasəti sayəsində sülh yolu ilə deyil, hərbi yolla.

Və sözdə özünü “DQR” adlandıran ərazi ətrafında işğal olunmuş ərazilərin vəziyyəti haqqında hər şey çoxdan dəqiq müəyyən edilmişdisə, dar bir Laçın dəhlizi şəklində yol almaqla, Bakıya heç bir əlavə şərt olmadan geri qaytarmaq, erməni əhalisinin kompakt yaşadığı bölgənin statusu dialoq mövzusu olaraq qalırdı. Rəsmi Bakı bununla 2020-ci ilin payız hadisələrinə qədər razılaşırdı.

2020-ci ilin noyabr və 2021-ci ilin yanvar tarixli üçtərəfli sənədlərdə bu statusun konturları müəyyən qədər aydınlaşdı: obyektiv səbəblərə görə Rusiyanın sülhməramlı qüvvələrinin yerləşdiyi və Ermənistan qanunlarının faktiki olaraq qüvvədə olduğu Azərbaycanın beynəlxalq səviyyədə tanınmış ərazisi.

Obyektiv səbəblər – əksəriyyəti Azərbaycan vətəndaşı olmağa razı olmayan və ya könüllü olaraq bölgəni tərk etmək istəməyən erməni əhalisidir. Belə bir şəraitdə azərbaycanlı qaçqınların və onların törəmələrinin bölgəyə qayıtmasını, orada faktiki olaraq Bakının nəzarətinin qurulmasını təsəvvür etmək çətindir.

10 noyabr 2020-ci il tarixli sənəddə Rusiya sülhməramlılarının bölgədə qalması üçün 5 illik bir müddət nəzərdə tutulub, lakin yuxarıda təsvir edilən səbəblər nəzərə alınmaqla, bunun uzadılacağı, özü də dəfələrlə uzadılacağı artıq aydındır. Məndə olan məlumata görə, bu aspekt və bir sıra digərləri Üçlü Bəyanat protokolu çərçivəsindən kənarda açıq şəkildə ifadə edilib.

Başqa sözlə, bu ərazidə Rusiya qoşunlarının yerləşdirilməsi ilə bağlı Moskva ilə Bakı arasında razılaşma olduğunu və İrəvanın sözdə “Dağlıq Qarbağa Müdafiə Ordusunun” tamamilə buraxılması ilə oradan bütün erməni hissələrinin geri çəkilməsi öhdəliklərinin olduğunu düşünməyə əsas var. Təbii ki, bütün bunlar yerli erməni əhalisinin silahsızlaşdırılmasını da ehtiva edir.

Yəni, yaxın gələcəkdə erməni millətindən olan insanların kompakt yaşadığı Azərbaycan bölgəsi, onlara qonşu olan tamhüquqlu Azərbaycan rayonlarının təhlükəsizliyinə təhdid kimi qalmamalıdır. Və orada yerləşdirilmiş Rusiya hərbi kontingenti, mövcud vəziyyətdə Moskva və Bakıya uyğun sülhməramlı qüvvələr statusunu rəsmi olaraq saxlayır.

Fikrimcə, bütün erməni əsgərlərinin Dağlıq Qarabağdan çıxarılmasından sonra növbəti addım yerli hakimiyyətin islahatı olmalıdır. Aydındır ki, obyektiv olaraq onlar Azərbaycan hakimiyyət vertikalına daxil olmayacaqlar, lakin “DQR”-in bütün atributları ləğv olunmalı və neytral atributlarla əvəz olunmalıdır. Məsələn, “DQR Prezidenti”nin yerinə – Dağlıq Qarabağ Administrasiyasının rəhbəri və s. Və administrasiyadakı  vəzifələrə Azərbaycan qanunlarına görə hərbi cinayətkar olmayan insanlar seçilməlidir (təyin edilməlidir).

Əgər Azərbaycan rəhbərliyi, Dağlıq Qarabağın nəzarətinə tamamilə qaytarılması ilə bağlı obyektiv olaraq çətin və indiyə qədər sülh yolu ilə həll olunmayan bir vəziyyəti nəzərə alaraq sıfır variantını seçirsə, Ermənistan tərəfi bu cür addımları yüksək qiymətləndirməli və ağılsızlığa bərabər qüruru bir kənara qoyaraq, məntiqli cavab addımları atmalıdır”.

Azərbaycan Milli Məclisinin üzvü, politoloq Rasim Musabəyov:

“Çox vaxt diplomatik praktikada nəsə demək xatirinə nəsə söyləyirlər. Azərbaycan Prezidenti İlham Əliyev hərbi əməliyyatlar başa çatdıqdan dərhal sonra Minsk Qrupunun həmsədrlərini qəbul edərkən, ATƏT-in vasitəçilik edən bu quruluşunun dörddə bir əsrlik nəticəsiz səyləri haqqında bütün ictimaiyyətimizin düşündüklərini ifadə etdi. Onlara dedi ki, əgər Minsk Qrupunun təklif edəcək bir şeyi varsa, qoy onu kağız üzərində yazsınlar. Təkliflərində konstruktiv və məqbul fikirlər varsa, o zaman Xarici İşlər Nazirliyi səviyyəsində onlarla işləməyə başlayacaqlar.

Ancaq indiyə qədər Minsk Qrupu həmsədrlərinin himayəsi altında görüşmək və dialoqa başlamaq üçün edilən müraciətlərdən başqa konkret heç nə yoxdur. Yaxşı, başqa işləri yoxdursa, onda qoy sadəcə həmişəki kimi çağırış etməklə məşğul olsunlar.

Bu arada, Azərbaycan Rusiyanın iştirakı ilə kommunikasiyaların açılması və sərhədlərin delimitasiyası ilə bağlı Üçtərəfli Bəyannamənin yerinə yetirilməmiş qalan məqamları ilə bağlı dialoq aparır. Bakı ermənilərə sülh müqaviləsi bağlamağı və münasibətləri beynəlxalq hüquq və təcrübəyə uyğun olaraq normallaşdırmağı təklif etdi.

Heç kim Bakını Minsk Qrupu formatında nəticəsiz danışıqlarda iştirak etməyə və daha da çox, 44 günlük müharibədən sonra baş verən dəyişikliklərə uyğun olmayan qəbuledilməz məsələləri nəzərdən keçirməyə və müzakirə etməyə məcbur edə bilməz”./ayna.az